Marieke Smithuis

Lotte en Roos interviewen Marieke Smithuis 

Lotte en Roos gaan aan tafel zitten, tegen over Marieke. Roos haalt een grote microfoon uit haar tas.

Lotte: Hallo! We gaan meteen beginnen.

Marieke: Wat leuk om jullie nou eens in het echt te zien! Jullie zien er precies zo uit als ik dacht!

Roos houdt de microfoon onder de neus van Marieke: Waarom heb je dit boek geschreven?

Marieke: Toen ik zo oud was als jullie wilde ik al boeken schrijven. Het is een kinderdroom.

Lotte: Echt? Was je toen ongeveer net zo groot als ik, toen je dat wilde? Of net zo groot als Roos?

Marieke: Ongeveer zo groot als Roos. Ik hield erg van lezen. Sommige boeken vond ik zo mooi… maar het heeft  lang geduurd voor ik het zelf ging proberen. Ik vertelde wel vaak verhalen op de school van mijn kinderen. En ik verzon speurtochten met spookverhalen in het bos achter ons huis.  

Roos: Hoe ben je op het idee gekomen voor Lotte en Roos?

Marieke: Nou, ik hoefde weinig te verzinnen. Ik hoefde alleen maar naar mijn eigen kinderen te kijken en naar hun vrienden. Kinderen zijn gewoon nogal grappig. Als jij je vlees niet wilt opeten, Lotte, wat zeg je dan?

Lotte, grijnzend: Dat ik vegetariër ben! Haha!  

Marieke: Het is makkelijk om iets leuks over kinderen te schrijven, omdat ze leuk zijn! Maar kinderen zijn ook best verstandig. Ik denk dat jullie bijvoorbeeld heel goed zelf jullie ruzies kunnen oplossen. Grote mensen zijn daar vaak slecht in.

Lotte: Onze papa en mama maken nooit ruzie. Bijna nooit. Nou, ja, heel soms.

Marieke: Ik vond het ook leuk om over jullie vader en moeder te schrijven. Juist omdat jullie moeder best wel streng en consequent is en jullie vader niet. Die maakt van alles een grapje. Toch?

Roos: Ja, papa word nooit boos. Maar mama is ook lief.

Marieke: Ze is zeker lief! Ze wil alleen wel duidelijk zijn. Het is moeilijk om kinderen op te voeden. Ik vind dat zelf ook niet makkelijk! Hoe weet je nou wanneer je het goed doet? Daar gaan de boeken ook een beetje over. In Lotte en Roos zijn de kinderen eigenlijk wijzer dan alle grote mensen bij elkaar.

Roos: Bedoel je soms ons? Dat wij wijzer zijn?

Marieke lacht: Ik zei soms! Niet altijd he? Ik vind jullie ouders heel verstandig en nog aardig ook. Bovendien hebben jullie een superleuke opa. Jullie boffen!

Lotte: Wat is je lievelingskleur? De mijne is oranje!

Marieke: Uuuh, rood? Nee, wacht even: groen! Ik ben net van kleur veranderd.

Roos: Ga je nog een boek over ons schrijven? En over Lasse en Joppe? Blijven we vrienden met ze?

Marieke: Het derde deel is net af! Maar dat is wel het laatste deel. Natuurlijk blijven jullie vrienden. Jullie zijn vrienden voor altijd!

Roos: Wat ga je na Lotte en Roos schrijven? Nog een boek? 

Marieke: Jawel, ik ben al bezig. Dat vierde boek wordt een boek over twee jongens. Een Nederlands jongetje en een Marokkaans jongetje. Boele en Moes heten ze.

Lotte: Het interview is afgelopen. Voor wie zijn die koekjes eigenlijk?

Marieke: voor jullie natuurlijk! Dank jullie wel voor het interview.

Lotte en Roos: graag gedaan!